Czytając Biblię natrafiamy na opisy nie tylko miejsc ale i przedmiotów, nawet takich codziennego użytku. Dla ludzi żyjących dwa tysiąclecia temu nie były one tajemnicze a ich nazwy nie wydawały się nieco dziwaczne. Dzisiejszy czytelnik Biblii może mieć problem z ich lokalizacją czy wyobrażeniem sobie kształtu.

Taki flakon z pachnidłem, który jest bohaterem jednej ze scen z życia Jezusa, opisanej w Nowym Testamencie jak wyglądał ?

 

„Jeden z faryzeuszów zaprosił Go do siebie na posiłek. Wszedł więc do domu faryzeusza i zajął miejsce za stołem. A oto kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne, dowiedziawszy się, że jest gościem w domu faryzeusza, przyniosła flakonik alabastrowy olejku, i stanąwszy z tyłu u nóg Jego, płacząc, zaczęła łzami oblewać Jego nogi i włosami swej głowy je wycierać. Potem całowała Jego stopy i namaszczała je olejkiem. „

 

Ta historia jest opisana aż w trzech Ewangeliach, bo poza zacytowaną wyżej z Łukasza 7,36-38 znajdziecie ją jeszcze u Marka 14,3 i Mateusza 26,7.

Wspomniany tu alabastrowy flakon to alabastron – naczyńko do przechowywania pachnideł.

Zwykle alabastrony zgodnie z nazwą, były robione z alabastru, ale modne były także szklane, a bywały i gliniane.
Podstawowy kształt to coś jak bardzo wydłużona kropla z kryzą na cieńszym końcu – tym z otworem do wlewania pachnidła.
Narodził się alabastron jako flakon na pachnidło – jak wszystkie wykopane ślady wskazują – w Egipcie na przełomie 2 i 1 tys. p.n.e. W szóstym wieku przed nasza erą naczynie było już popularne od Egiptu, przez Syrię po Mezopotamię, Grecję. Później znajdujemy je u Etrusków i w Rzymie.
Zwykle flakon był nieduży i miał koło 10 cm wysokości. Bywały oczywiście wahania na plus i minus z jego długością.

Z czasem alabastron zyskał nieco urozmaicenia kształtu np. w Egipcie były bardzo smukłe, w Grecji powstały dwa jego typy.

Pierwszy – typ koryncki – był nieco większy i bardziej bulwiasty, często z uchem ułatwiającym trzymanie czy może bardzie będącym jednak ozdobą flakonu.

Drugi – typ attycki – mniejszy i smuklejszy.

Alabastrony z MetMuseum. Pierwszy z alabastru z 4/5w p.n.e. Drugi etruska terakota z 7/6 w p.n.e. Trzeci to greckie szkło z 2/1 w p.n.e.

Teraz wyobrażając sobie tę scenę pozostaje dobrać materiał, z którego flakonik był wykonany (alabaster, szkło, ceramika) i zastanowić skąd brano owe nardowe pachnidło 😉

Nie wspomniałam o tym kiedy ten kształt flakonu wyszedł z użycia całkiem świadomie.
Nie wyszedł.
Podobne naczynka spotkacie i dzisiaj. Przykładem niech będzie J´adore Diora – mamy tu butelkę będącą kolejnym wcieleniem alabastronu, podobnie jak w wielu innych dzisiejszych perfumach

W TYM linku znajdziecie alabastry ze zbiorów British Museum.

Beata