Mezopotamia to ziemia leżąca nad brzegami Tygrysu i Eufratu, między nimi oraz ich dorzecza.
Na wschodzie graniczy z majestatycznymi górami Zagros, na zachodzie z Pustynią Syryjską i pasmem gór Taurus, na południowym wschodzie z Zatoką Perską.
Dzisiejsza linia brzegowa Zatoki jest przesunięta wiele kilometrów na południe w stosunku do tej jaką znali starożytni. Mezopotamia na północy opiera się o ziemie dawnej Armenii.
Patrząc na dzisiejszą mapę polityczną tego regionu zajmuje cały Irak i Kuwejt, część Syrii, Iranu i Turcji.
Te ziemie były a i dzisiaj są przez wielu uznawane za kolebkę wszelkiej cywilizacji. Zamieszkiwało je wiele ludów, powstawały tu potężne imperia.
Babilonia
Południe kraju jest ogólnie nazywane Babilonią jednak w najdawniejszych czasach dzieliło się na Sumer i Akkad. Ziemie Sumeru to ta najbardziej południowa część Mezopotamii sięgająca do Zatoki Perskiej, która wtedy miała swój brzeg praktycznie pod murami Ur.
Sumerowie to dość tajemniczy lud, którego początki giną w – chciałoby się powiedzieć – mrokach dziejów a trzeba raczej prozaicznie, że w dawnych kulturach tego regionu.
Dzisiaj pozostało po tym ludzie pismo, opowieść o wielkiej powodzi, Gilgameszu, lista królów władających starym światem przed Potopem i całkiem sporo drobniejszych znalezisk, które mogą korcić do zadawania trudnych pytań o początki dziejów ludzkiej cywilizacji.
Na północy Babilonii leżał Akkad, w którym w XXIII wieku panował wielki król o imieniu Sargon. Dla całkiem sporej grupy ludzi jest on kandydatem na biblijnego Nimroda.
Jeżeli chcecie poznać moje zdanie na ten temat zaglądnijcie do artykułu Sargon Wielki – biblijny Nimrod.
Jak to bywa w dziejach świata dość powszechne, stare ludy przemijają, władcy umierają a ich miejsce zajmują nowe postacie. Babilonia już nie sumeryjska czy akadyjska a pod panowaniem Amorytów i wielkiego prawodawcy Hammurabiego w XVIII wieku p.n.e. rozkwitła, by niebawem stracić na znaczeniu na korzyść leżącej w północnej części Mezopotamii Asyrii.
Zajaśniał Babilon ponownie dopiero za panowania Nabuchodonozora II w VII wieku p.n.e. by zostać podbity przez Dariusza. Tak sąsiadujący z Mezopotamią na południowym wschodzie Persowie i Medowie zdobyli ten ważny kawałek ziemi.
Asyria
Asyria zajmowała północne tereny Mezopotamii. Kształtowała się w jeden organizm i powoli budowała swoją siłę jeszcze w czasach gdy Sumer i Akkad były potęgami. Udało jej się zdominować ziemie między Tygrysem i Eufratem w IX a VII wieku p.n.e. a rządzili nią władcy tacy jak Aszurnasirpala II, Salmanasar III, Tiglat-Pileser III, Senacheryb.
Wielka Asyria uległa podnoszącemu głowę Babilonowi a cała Mezopotamia już z końcem VI wieku p.n.e. była perska. W IV wieku na chwilę znalazła się pod rządami Aleksandra i jego spadkobierców, by dostać się Partom a w II wieku n.e. wywodzącym się z dawnej wielkiej Persji Sasanidom.
Ostatni władca z tej linii zginął w 651 roku usiłując powstrzymać arabskie wojska wyznawców Mahometa.
Można przyjąć, że to był koniec dawnej Mezopotamii i Persji. Islam przejął kontrolę nad kulturą, sztuką, religią, obrzędowością, obyczajami, prawem i każdym aspektem życia ludzi tego regionu. Uległ on dosyć mocno arabizacji.
Mezopotamia to spora kraina, która odegrała ważną rolę w dziejach ludzkości czy jednak była kolebką cywilizacji to dzisiaj temat dyskusyjny. Na pewno jest obok Syrii, ziem Izraela i Egiptu kolebką archeologii biblijnej, bo to tam dzieją się historie opowiadane w Piśmie.
Beata
Mapa Mezopotamii – źródło.
Brak komentarzy
Komentarze trzymające się tematyki artykułów na Podkopie są publikowane niezależnie od tego, czy są pozytywne czy negatywne. Te zawierające wulgaryzmy, hejterskie, spamujące linkami niezwiązanymi z komentowaną treścią, nie są publikowane. Obrażanie innych komentujących, osoby wymienione w artykule lub mnie, autora Podkopu, zaowocuje blokadą konta.